حياتي اليوم صحيفة إلكترونية يومية
يكتبه: عبد الناصر عبد العزيز
بقالى فترة وأنا حاسس بوجع فى ضميرى..وكرشة نفس و أرق فى النوم…عشان من كام يوم كنت ماشى فى الشارع..قابلتنى واحده معرفة من قرايبى ومعاها إبنها…وأنا مش أسلم وأمشى لا!
عملت شهم وضربت إيدى فى الجيبة علشان أدى حمادة أي فلوس فكة…وعشان الحظ الطين كان معايا 10جنيه فى جيبة و100 فى الجيبة التانية، وعشان التسرع طلعت الـ 100 من غير ما آخد بالى!
وحطيتها فى إيد المفعوص والواد راسه ناشفه ومش عايز ياخدها ولما اكتشفت انها الـ100ومش الـ10 ذهلت واتحسرت ووشى فضل يجيب ألوان ومكسوف ارجع فى كلامى والواد مش عايز ياخدها ..وانا بأقول يارب ما ياخدها…بس امه قالتله عيب ياحماده خدها من عمو!
ياه بس دي كتير كده يا استاذ عبده..!
المهم الواد خدها وأمه استأذنت ومشيت وأنا حسيت بدوار ودوخة ….ورغبة فى دخول الحمام!
وراحت الـ100جنيه فى غمضة عين ومن ساعتها وأنا مش متلايم على روحي من شدة التفكير…وبافكر آخد عيالي ونروح نزور أهل الولد ده ..نتغدى ونتعشى عشان نعوض أم الخساير اللي ما كانت على البال ولا الخاطر دي.
(طااااب مساؤكم)
